توسط : مقدمه :
یک زمینه تحقیقاتی نوظهور بر ساخت مهندسی بافت اندوتلیوم قرنیه مبتنی بر داربست متمرکز است. در حال حاضر، درمان بیماری های قرنیه ناشی از آسیب به اندوتلیوم قرنیه نیازمند قرنیه اهدایی است. به دلیل در دسترس بودن محدود (1 قرنیه اهداکننده برای 70 بیمار نیازمند)، محققان در حال بررسی رویکردهای جایگزین مستقل از بافت اهداکننده هستند. یکی از آنها شامل ایجاد یک داربست مهندسی شده بافتی است که سلول های اندوتلیال قرنیه روی آن کاشته می شوند. برای اینکه به عنوان یک بستر مناسب عمل کند، برخی از خواص ضروری آن از جمله ضخامت، نفوذپذیری، شفافیت و مقاومت مکانیکی باید نیازهای خاصی را برآورده کند. علاوه بر این، غشاء باید زیست سازگار باشد و اجازه تشکیل اندوتلیوم عملکردی روی سطح را بدهد. مواد بسیاری از جمله پلیمرهای طبیعی، نیمه مصنوعی و مصنوعی قبلاً در این زمینه بررسی شده است. در بررسی کنونی، ما یک نمای کلی از ویژگی‌های آنها ارائه می‌کنیم و دیدگاهی انتقادی در مورد روش‌های مورد استفاده برای توصیف مواد ارائه می‌کنیم. در مرحله بعد، همچنین مناسب بودن داربست ها برای خدمت به هدفشان همراه با مروری بر بافت های طبیعی (مانند غشای آمنیوتیک و کپسول عدسی) که قبلا برای این کاربرد بررسی شده است، مورد بحث قرار می گیرد. در نهایت، ما یک رویکرد سازگار را پیشنهاد می‌کنیم که به طور ایده‌آل برای توصیف غشاء در تحقیقات آینده مورد بهره‌برداری قرار گیرد. این امکان مقایسه علمی مواد و غشاهای بررسی شده توسط گروه‌های تحقیقاتی مختلف را فراهم می‌کند و از این رو به تحقیقات در جهت ایجاد پیوند اندوتلیال مهندسی بافت مناسب کمک می‌کند.
استراتژی درمانی فعلی :
درمان استاندارد طلایی برای بیماری یا اختلال عملکرد اندوتلیال قرنیه پیوند قرنیه است که در آن اندوتلیوم قرنیه بیمار با اندوتلیوم قرنیه اهداکننده سالم جایگزین می شود هنگامی که این تکنیک برای اولین بار معرفی شد، جایگزینی قرنیه با ضخامت کامل یک عمل استاندارد بود که به عنوان کراتوپلاستی نافذ (PK) شناخته می‌شود ، و هنوز هم همراه با کراتوپلاستی لایه‌ای قدامی در موارد قرار میگیرد.
رویکردهای جدید برای جایگزینی اندوتلیال قرنیه :
یک مسئله کلیدی در پیوند قرنیه، در دسترس بودن محدود بافت اهداکننده مناسب است. تعداد بیمارانی که نیاز به درمان دارند بسیار بیشتر از تعداد اهداکنندگان موجود است. این امر به ویژه در کشورهای در حال توسعه که در آن اهدای عضو به دلیل فقدان تسهیلات بانک چشم محدود است حتی زمانی که اهدا در یک منطقه خاص زیاد است، تقریباً یک سوم بافت های اهدایی برداشت شده به دلیل تعداد کم سلول های اندوتلیال یا وجود عوامل عفونی در هنگام غربالگری برای پیوند مناسب نیستند.
خطرطولانی مدت و شکست پیوند اغلب به دلیل از بین رفتن hCEC از لایه اهداکننده است. گزارش شده است که 30 درصد از hCEC ها در 6 ماه اول پیوند از بین می روند در نتیجه فرصتی برای توسعه بیومواد وجود دارد که نه تنها به عنوان داربستی برای پیوند hCEC عمل می کند، بلکه ممکن است عملکرد سلول را برای افزایش موفقیت طولانی مدت بهبود بخشد.
خلاصه :
اندوتلیوم قرنیه تک لایه خلفی سلول هایی است که مسئول حفظ شفافیت کلی بافت قرنیه بدون عروق از طریق عملکرد پمپ هستند. این سلول ها در داخل بدن بازسازی نمی شوند و بنابراین، تقریباً 40 درصد از پیوند قرنیه که در سراسر جهان انجام می شود، نتیجه آسیب یا اختلال عملکرد سلول های اندوتلیال است. تعداد بافت‌های اهداکننده قرنیه در سرتاسر جهان محدود است، از این رو، کشت سلول‌های اندوتلیال قرنیه انسانی (hCECs ) در شرایط آزمایشگاهی به منظور تولید پیوندهای اندوتلیال قرنیه مهندسی شده با بافت انجام شده است. محققان تلاش کرده‌اند تا درمان استاندارد طلایی فعلی جایگزینی لایه اندوتلیال با غشای Descemet یا بخش کوچکی از استروما را به عنوان پشتیبان با استراتژی‌های مهندسی بافت با استفاده از بسترهای مختلف با منشأ بیولوژیکی و مصنوعی بازسازی کنند.
